Internationale Kommunistische Stroming

De belangrijkste anarchistische organisatie in het Nederlandse taalgebied, de Vrije Bond, heeft tot nog toe geen officieel standpunt ingenomen ten aanzien van de oorlog in Oekraïne.

De laatste drie jaar zijn we getuige van een gelijktijdigheid en een verergering van de verschillende crises en catastrofes die het verval van het kapitalistisme versnellen: oorlog, economische crisis, ecologische crisis, pandemie... Maar de arbeidersklasse blijft niet lijdzaam toezien en de aanvallen slikken. Zo vormen de stakingen van de afgelopen maanden in Groot Brittannië een nieuwe gebeurtenis van een historische dimensie. Vanwege haar voorbeeldfunctie betekent deze beweging op zich al een overwinning.

De gas- en elektriciteitsprijzen zijn verdrie- of verviervoudigd, de inflatie bedraagt meer dan 11% (en meer dan 15% in Nederland) en de voedselprijzen rijzen de pan uit. Dergelijke cijfers waren niet meer voorgekomen sinds de jaren 1970. De regering De Croo heeft maatregelen aangekondigd om de groeiende bezorgdheid en woede te temperen van gezinnen uit de arbeidersklasse die geconfronteerd worden met torenhoge energierekeningen en supermarktprijzen, waardoor zij vaak geen andere keuze hebben dan de verwarming lager te zetten of minder voedsel te kopen.

Welk verzet kan de arbeidersklasse plegen tegen de aanvallen van staten of rechtse groepen tegen buitenlanders of afzonderlijke etnische groepen? Op welke grondslag strijdt de arbeidersklasse tegen racistische pogroms – op een nationalistische of op een internationalistische? Over welke middelen beschikt de arbeidersklasse om zich als klasse te weer te stellen tegen dergelijke aanvallen? Hoe komen revolutionairen tussen in zo'n situatie? Dat de arbeidersklasse niet in het minst veroordeeld is tot hulpeloosheid of dadeloos moet toekijken bewijzen de reacties van de arbeiders in Nederland in de winter van 1941, exact 80 jaar geleden.

Het kapitalisme wordt steeds meer verstikt door een geheel van tegenspraken die op elkaar inwerken en elkaar versterken, waardoor de maatschappij wordt bedreigd door stuiptrekkingen van een ongekende  frequentie en omvang. Tegenover deze rampen is de zorg van de bourgeoisie altijd om elke verklaring die de verantwoordelijkheid van het systeem in twijfel trekt, in diskrediet te brengen. Haar opzet is de oorzaak van de oorlogen, de wereldwanorde, de klimaatverandering, de pandemieën, de economische wereldcrisis voor de arbeidersklasse te verbergen...

De IKS heeft de stellingen over "De ontbinding als hoogste stadium van het verval van het kapitalisme" (Internationale Revue nr. 13) in mei 1990 aangenomen, een paar maanden na de ineenstorting van het Oostblok die aan de ineenstorting van de Sovjet-Unie voorafging.

Na het verraad van de Tweede Internationale ontstond er in België een internationalistische oppositie tegen de oorlog in drie milieus: a) radicale militanten binnen de Socialistische Jonge Wacht (SJW); b) aanhangers van een humanitair internationalisme; c) revolutionaire syndicalistische kernen.  In het verloop van de oorlog zouden deze stromingen onder invloed van Zimmerwald (1915) en Kienthal (1916) en van de Conferentie van Stockholm (1917) een steeds meer radicale ontwikkeling doormaken. Uiteindelijk stelde deze ontwikkeling hen voor de uitdaging te breken met de sociaaldemocratische ideologie.

Sinds de tweede helft van 2019 staat het klimaatvraagstuk opnieuw wereldwijd in het middelpunt van de media-aandacht. Demonstraties, voornamelijk door jongeren, hebben plaatsgevonden in 270 steden over de hele wereld om te protesteren tegen de verslechtering van het klimaat en de vernietiging van het milieu. Het is in deze context dat de IKS in oktober 2019 in Utrecht een openbare bijeenkomst organiseerde met als thema “Alleen de kommunistische klasseloze maatschappij kan de harmonie met de natuur herstellen”.

Deze resolutie wil alle belangrijke elementen van de wereldsituatie samenbrengen: de versnelling van de ontbinding, de verscherping van de imperialistische rivaliteiten, een ongekende economische crisis en de vooruitzichten voor de klassenstrijd.

150 jaar geleden, op 18 maart 1871, begon de eerste revolutionaire opstand van het proletariaat, die de stoot gaf aan de Commune van Parijs. In de totale oorlog, die door de bourgeoisie was uitgeroepen, hield de Commune 72 dagen stand, tot 28 mei 1871: de meedogenloze onderdrukking kostte 20.000 proletariërs het leven. Sindsdien is de Commune van Parijs voor de arbeidersklasse, van generatie op generatie, een voorbeeld, een referentie, een erfgoed dat toebehoort aan de uitgebuitenen van de hele wereld.

Het is meer dan 25 jaar geleden dat de IKS de Stellingen over de Ontbinding aannam. Sindsdien is deze analyse van de huidige periode van het leven van de maatschappij op de eerste plaats komen te staan in ons organisatorisch begrip van de ontwikkeling van de wereld. Het hiernavolgende document vormt een actualisatie van de Stellingen in het licht van de ontwikkeling van de internationale situatie van de afgelopen kwart eeuw, en in het bijzonder van de recente periode.