Met deze nieuwe inleiding op ons onderstaande artikel over de straatdemonstraties die in Iran plaatsvonden als reactie op de barbaarsheid en de onderdrukking door het bestaande regime, willen we meer nadruk leggen op het zeer belangrijke gevaar dat deze betogingen vormen voor de arbeidersklasse als zij het terrein van de klassenstrijd zou verlaten door zich op te lossen in een dergelijke beweging die gekenmerkt wordt door sterke democratische illusies en allerlei feministische ontboezemingen. Deze waarschuwing is uiteraard aanwezig in ons artikel, maar wordt onvoldoende belicht terwijl het de belangrijkste boodschap was die we moesten overbrengen, aangezien het gevaar zeer reëel is dat fracties van de arbeidersklasse in Iran - waarvan sommigen anders betrokken zijn bij mobilisaties op het klassenterrein van de strijd tegen de kapitalistische uitbuiting - toegeven aan de zwanenzang van links en extreem links van het kapitaal die oproepen om zich aan te sluiten bij de grote democratische straatprotestbeweging. Ook de titel van ons artikel, die zeer algemeen is, dient deze noodzakelijke waarschuwing niet. We hadden  dan ook, eerder dan we deden, expliciet de deur sluiten moeten voor elke illusie dat de arbeidersklasse in Iran in de huidige periode al in staat is een kracht te vormen die in staat is de kapitalistische heerschappij in Iran te ondermijnen, in tegenstelling tot de demagogische oproepen tot ‘sovjetmacht’ van extreem links van het kapitaal. (februari 2023)

"In Syrië vinden elke dag nieuwe slachtpartijen plaats. Het land is toegetreden tot het ‘speelveld’ van de imperialistische oorlog in het Midden-Oosten. Na Palestina, Irak, Afghanistan en Libië, is nu Syrië aan de beurt. Helaas roept deze situatie onmiddellijk een zeer verontrustende vraag op: wat gaat  er gebeuren in de komende periode? Het Midden-Oosten lijkt aan de vooravond van een vuurzee waarvan de grenzen moeilijk zijn te voorspellen.

Sedert midden juni met de bekendmaking van de verkiezingsuitslagen vonden gewelddadige botsingen plaats waarbij duizenden mensen hun afkeer manifesteerden voor het politieke systeem dat enkel verdrukking en ellende met zich meebrengt. Net als in Griekenland en de strijd in landen als Egypte en Frankrijk stijgt de misnoegdheid tegenover een kapitalistisch systeem dat steeds minder perspectief biedt, onder welke vorm het zich ook maar voor doet. Maar om te overleven aarzelt dit systeem niet om alle middelen die tot haar beschikking staan aan te wenden, zoals we nu nog maar eens in Iran kunnen vaststellen. Geweld en politieke schijngevechten tussen fracties van de bourgeoisie worden gretig uitgespeeld.  Het politieke circus moet de schijn hoog houden dat de ene fractie al wat meer de verdediging van het volk op zich zou nemen dan de andere. Op die manier proberen ze de protesten binnen het keurslijf te houden van een verdedigingsstrijd van een burgerlijke fractie tegen een andere.

Een aantal lezers reageerden onlangs op deze bebeurtenissen. In hun inzendingen wordt duidelijk een proletarisch standpunt ingenomen tegen deze misleidingen. We steunen deze stellingnames die volledig in de lijn liggen van deze die ook de IKS innam.

Het is nu dertig jaar geleden dat de zogenaamde Iraanse revolutie plaatsvond. De hiernavolgende tekst is een herdruk van een stellingname die 30 jaar geleden in de IKS pers was geplaatst in antwoord op de krachtige propaganda die de pagina's van de linkse en rechtse pers toentertijd vulde. Het maakt het idee belachelijk dat er in Iran een soort van burgerlijke of burgerlijk-democratische revolutie had plaatsgevonden.