De Internationalistische Communistische Tendens publiceerde onlangs een verklaring over hun ervaringen met de ‘Geen Oorlog Maar Klassenoorlog’ (NWBCW) comités die ze lanceerden aan het begin van de oorlog in Oekraïne.[1].

De jaren 20 van de 21e eeuw zullen van groot belang zijn voor de historische ontwikkeling van de klassenstrijd en de arbeidersbeweging. Zij zullen duidelijker dan in het verleden het perspectief tonen van vernietiging van de mensheid, dat de kapitalistische ontbinding in zich draagt gecombineerd met de eerste stappen van het proletariaat in de richting van zijn historisch vermogen om het communistisch perspectief te schetsen.

De uiteenlopende aard van de reactie van de anarchistische organisaties op de imperialistische slachting in Oekraïne is tamelijk voorspelbaar. Het anarchisme is altijd verdeeld in een hele reeks tendensen. Vandaag wordt de anarchistische ‘familie’ verscheurd door de fundamentele tegenstelling tussen steun aan de imperialistische oorlog en internationalisme. Als linkskommunisten veroordelen we eerste, maar steunen we de pogingen van groepen om tussen te komen in de situatie met een duidelijk internationalistisch standpunt.

De oorlog in Europa is begonnen. Het is niet de eerste keer sinds de tweede wereldslachting van 1939-45. In het begin van de jaren 1990 werd het voormalige Joegoslavië geteisterd door een oorlog, waarbij in naam van de ‘etnische zuivering’ 140 000 doden vielen door massamoorden op burgers, zoals in Srebrenica in juli 1995, waar 8000 mannen en tieners in koelen bloede werden vermoord. De oorlog die zojuist is uitgebroken met het offensief van de Russische legers tegen Oekraïne is vooralsnog niet zo dodelijk, maar niemand weet nog hoeveel slachtoffers hij uiteindelijk zal eisen.