In ons tweede artikel over de "Praagse Actieweek" schreven[1] we dat verschillende groepen hebben geprobeerd de balans op te maken van wat er gebeurde tijdens de Praagse manifestatie: een poging om tegenstanders van imperialistische oorlog uit veel verschillende landen samen te brengen. In dit artikel bekijken we de bijdrage van de Communist Workers Organisation (CWO)[2]. In een volgend artikel zullen we de perspectieven na de Praagse Actieweek behandelen.

Na tien maanden van stakingen in vele sectoren kan de heersende klasse, zowel op het Europese continent als overzee, niet langer verbergen dat de arbeidersklasse in Groot-Brittannië de rug heeft gerecht. De burgerlijke media, die aanvankelijk terughoudend waren in hun berichtgeving, moeten nu toegeven dat de stakingen alle records hebben gebroken: niet alleen wat betreft het aantal arbeiders en betrokken sectoren, maar ook wat betreft hun ontwikkeling tot een ware stakingsgolf[1].