Economie

De delocalisaties tonen de wetmatigheden van de kapitalistische uitbuiting (III)

De onomkeerbare crisis die het kapitalisme doormaakt vertaalt zich steeds weer in het massaal ontslaan van arbeiders. De arbeidskracht, wier uitbuiting de bron is van de kapitalistische winst, ziet haar prijs als gevolg daarvan steeds verder dalen (zoals gebeurt met elke waar die in overvloed op de verzadigde markt aanwezig is), omdat de drastische vermindering van de productiekosten (waarbij het loon op de eerste plaats staat) het enige middel is waarover de bourgeoisie beschikt om de concurrentie aan te kunnen op de steeds nauwere markten die met waren verzadigd zijn. Sinds bijna honderd jaar bevindt het kapitalistisch systeem zich in zijn vervalfase en het toont hoe weinig het in staat is degenen die het uitbuit een andere toekomst te bieden dan een toenemende afbraak van hun bestaansvoorwaarden : massale werkloosheid en absolute verpaupering waarin steeds bredere delen van de bevolking terecht komen, zelfs wanneer ze nog werk hebben.

De delokalisaties tonen de wetmatigheden van de kapitalistische uitbuiting - tweede deel

De delokalisaties hebben miljoenen banen vernietigd in de westerse industrielanden. In enkele tientallen jaren zijn hele industrietakken, zoals de textielsector, bijna helemaal overgebracht naar de landen waar de arbeidskracht goedkoper is. De Franse textielindustrie stelt nog slechts 150.000 personen te werk, dat wil zeggen evenveel als de Tunesische, tegen één miljoen dertig jaar gelden”.

Tegenover de kapitalistische ellende: Eenheid en solidariteit van alle arbeiders

Het werkloosheidsprobleem staat in het centrum van de vragen die worden opgeworpen door de rellen die zich afspeelden in de Franse voorsteden. Maar in tegenstelling tot wat de bourgeoisie en haar politici ons voorhouden, is het geen probleem dat beperkt blijft tot de immigrantenjongeren.

De delokalisaties tonen de wetmatigheden van de kapitalistische uitbuiting - eerste deel

De delokalisaties worden te pas en te onpas gebruikt in de propaganda van de bourgeoisie. Het lijkt wel alsof ze alle andere aanvallen waaraan het proletariaat onderworpen is in de schaduw stellen, en dat ze er zelfs de verklaring voor worden.

Meer dan dertig jaar verscherping van de economische crisis (2)

Geconfronteerd met die nieuwe aftakeling van de kapitalistische economie heeft de bourgeoisie ons begin jaren 2000 wijs willen maken dat er een nieuwe fase van economische expansie begon, met name in de Verenigde Staten, maar ook in China en India. Wat die landen in Azië betreft ging het om  schammteloze leugenpropaganda van de bourgeoisie, we komen daar in een komend artikel nog uitvoerig op terug.

Meer dan dertig jaar verscherping van de economische crisis (I)

Sinds het einde van de heropbouwperiode na de Tweede Wereldoorlog blijft de kapita­listische wereld langzaam maar onverbiddelijk wegzakken in haar economische crisis. In het eerste deel van dit artikel zullen we de realiteit van deze evolutie aantonen tot aan het einde van de 20e eeuw. Het tweede deel zal meer in het bijzonder aantonen dat het kapitalisme aan een nieuwe fase van economische recessie begonnen is, die onver­gelijkelijk erger is dan de voorafgaande recessies.

Handelsoorlog met China: De bourgeoisie probeert de arbeiders te verdelen

China zou volgens de bourgeoisie het nieuwe naaiatelier van de wereld geworden zijn. Elke dag overspoelen de burgerlijke media ons met beelden en reportages over de aankomst in Frankrijk, Europa, of zelfs in de Verenigde Staten, van massa’s hemden, broeken en andere kledingstukken ‘made in China’. Voor de westerse bourgeoisieën is het waarschijnlijk nodig deze ‘vloedgolf van Chinees textiel’ zoveel mogelijk tegen te houden. Maar voor de arbeidersklasse ligt de zaak helemaal anders.

Hoge schuldenlasten, lage dollarkoerzen, hoge olieprijzen,... De verdieping van de economische crisis

Ondanks de daling van de dollarkoers en de stijging van de olieprijs doen de specialisten van de economische voorspelling geruststellend over de groeivoeten van 2004: 4,7% voor de Verenigde Staten, 3% voor Japan, 1,6% voor de Eurozone, 9,1% voor de eerste drie kwartalen 2004 in China. Hoe moeten we die resultaten begrijpen? Gaat het beter met de wereldeconomie? De bourgeoisie stelt de Verenigde Staten en vooral China voor als het nieuwe Eldorado, maar kunnen die twee als locomotieven voor de wereld dienen en de economie opnieuw aanzwengelen, ook in Europa?

Om op die vraag te antwoorden is het in de eerste plaats nodig de toestand te analyseren van de eerste wereldmacht om zich er rekenschap van te geven dat de bourgeoisie om het hardst roept dat alles goed gaat om het groeiend failliet van haar systeem voor het proletariaat verborgen te houden.

Economische crisis: Krediet vormt geen oplossing

Een jaar na de ineenstorting van de beurs in oktober 1987, waarin bijna 2.000 miljard Dollar aan speculatief kapitaal in rook opgingen (dat is bijna 400 Dollar per hoofd van de wereldbevolking), leek het kapitalisme zich weer in goede gezondheid te bevinden: het jaar 1988 zou zelfs, vol­gens de huidige schattingen, het beste zijn geweest sinds het begin van de jaren tach­tig. Maar de jaren 1973 en 1978-1979 die de grote recessies van 1974-1975 en 1980-­1982 voorafgingen, waren voor hun tijd ook de meest schitterende jaren. De vlucht in het krediet vormt geen eeuwigdurende oplossing.

Marxisme en Crisistheorieën

Deze tekst wil niet alle knelpunten behandelen die worden opgeworpen door de marxistische crisistheorieën, Doel is gewoon een stramien te leveren voor het debat dat wordt aangegaan in de internationale revolutionaire beweging. Evenmin wil de tekst een "zakelijk" standpunt over het debat weergeven, in die zin dat er een bijzondere verklaring in verdedigd wordt over de oorzaken van het verval van het kapitalistisch stelsel. Nochtans hopen we dat hij bepaalde lijnen zal schetsen waarrond de bespreking op opbouwende wijze kan verder gezet worden.

 

Pagina's

Abonneren op RSS - Economie