Op dinsdag 25 juli is kameraad Carl overleden. Zijn overlijden is een verlies voor de strijd van de arbeidersklasse. In ons streven naar het kommunisme zal onze strijd verder gaan, echter zonder zijn gedreven bijdragen.

De laatste jaren waren hard voor de kameraad: 7 jaar lang heeft hij moedig tegen zijn ziekte gestreden met verschillende ingrijpende behandelingen. Toch bleef hij al die tijd het werk van de IKS onverminderd steunen.

Carl werd actief onder impuls van de heropleving van de arbeidersstrijd in het begin van de jaren 1970. Hij kwam al snel in contact met discussiekringen die later zouden opgaan in Internationalisme, de afdeling in België van de IKS. Hij heeft het leven van die afdeling sindsdien van zeer nabij meegemaakt en gevolgd. Oprecht betrokken bij de strijd voor het kommunisme, nam hij deel aan het merendeel van de publieke activiteiten van de IKS en droeg met grote regelmaat bij met bemerkingen en kritieken over de situatie in de wereld, de pers en de strijdmomenten van de arbeidersklasse.

Hij was een van de trouwste sympathisanten van de IKS en vooral bleef hij de organisatie steunen op de moeilijke momenten, zoals de periode na de val van de Berlijnse Muur, toen een ongeziene propagandagolf over ‘de dood van het kommunisme’ over de arbeidersklasse werd uitgestort. Maar ook op momenten waar de IKS werd belasterd en met leugens overladen door destructieve, parasitaire elementen, bleef hij pal achter de IKS staan en nam haar verdediging op met duidelijke argumenten, die gebaseerd waren op een uitgebreide kennis van de arbeidersbeweging.

Hij onderkende het belang van het overbrengen van zijn kennis en ervaring naar de jongere generatie. Zo sloot hij zich onder meer rond 2010 enthousiast aan bij de discussiegroep Spartacus, “het initiatief van enkele jongeren die bewust momenten willen scheppen van politieke verheldering door verschillende standpunten en visies te confronteren.” (Over Spartacus)

Zoveel hij kon nam hij deel aan de strijdmomenten van de arbeidersklasse maar ook deed hij verslag van allerlei bijeenkomsten en demonstraties waar hij al of niet samen met de IKS aanwezig was. Hij volgde nauwgezet het politieke discours en de revolutionaire pers, dat steeds vaker resulteerde in een bijdrage aan het publieke debat over het kommunisme: schriftelijke reacties en bijdragen, mondelinge tussenkomsten op de openbare bijeenkomsten, en hulp bij de verspreiding van onze pers en vlugschriften. Het was de kracht van zijn overtuiging van het perspectief van het kommunisme als enig alternatief voor de mensheid die hem die kracht gaf.

Het digitale tijdperk maakte het mogelijk om eveneens meer deel te nemen aan activiteiten buiten de grenzen van het Nederlandse taalgebied, zoals de deelname aan het Engelstalig Forum van de IKS en internationale digitale bijeenkomsten. Eveneens maakte het een snellere en meer internationaal gerichte correspondentie mogelijk met op- en aanmerkingen over de meest uiteenlopende historische onderwerpen, niet weinig tot in kleinste details, zowel naar Internationalisme en naar andere afdelingen van de IKS.

De kameraad was heel belezen en goed geïnformeerd over de geschiedenis van de Kommunistische Linkerzijde. Zo maakte hij ons, indien toepasselijk, attent op feitelijke onjuistheden in de gepubliceerde artikelen.

Een goed voorbeeld van zijn deelname aan de verheldering van de standpunten van de Kommunistische Linkerzijde was zijn bijdrage over de Revolutie in Duitsland in november 2018. Daarin sneed hij een heel belangrijk onderwerp aan over de overgang van de sociaaldemocratie naar het kamp van de bourgeoisie. Dit resulteerde in een artikel dat onder de titel De strijd van de linkerzijde binnen de oude sociaaldemocratische partij - Reactie op een lezersbrief op de website van de IKS is gepubliceerd.

De kameraad heeft tot op het laatste moment zijn krachten gewijd aan de strijd voor het kommunisme. Een van zijn meest recente bijdragen ging over de heropleving van de arbeidersstrijd, die in de zomer van 2022 een aanvang nam met de stakingsgolf in het UK. Omdat het standpunt van de IKS hem op dat moment niet helemaal duidelijk was vroeg hij de IKS om opheldering. In antwoord op de kwesties die de kameraad in die bijdrage opwierp, schreef de IKS een artikel onder de titel: Hoe kunnen we de algemene dynamiek van de arbeidersstrijd beoordelen?

Carl bleef bijna tot de laatste dag betrokken bij de activiteiten van de IKS, zo vroeg hij in een van zijn laatste e-mails om hem meer te vertellen over “de ervaringen van voorbije tussenkomsten (bv. 1 mei in Brussel en Amsterdam, bv. de vakbondsbetoging van 22 mei), ook om daarvan te leren hoe zo'n tussenkomst kan of moet.”

Door de strijd voort te zetten betonen we hem de grootste eer.