Wie waren de voornaamste slachtoffers van de terroristische aanslagen in het centrum van Londen op 7 juli 2005? Net als in New York in 2001 en Madrid in 2004 hadden de bommen het bewust op arbeiders gemunt, op mensen die metro en bus gebruiken om naar hun werk te reizen. Al Qaïda, dat de verantwoordelijkheid voor deze massamoord heeft opgeëist, beweert dat het handelt uit wraak voor ‘Britse militaire bloedbaden in Irak’. Maar de eindeloze slachtpartijen op de bevolking in Irak is niet de schuld van de werkende mensen in Groot-Brittannië; het is de verantwoordelijkheid van de heersende klassen van Groot-Brittannië, de Verenigde Staten – om niet te spreken van de terroristen van het zogenaamde ‘Verzet’, die dagelijks hun eigen aandeel hebben in het vermoorden van onschuldige arbeiders en burgers in Bagdad en andere Iraakse steden. De architecten van de oorlog in Irak, de Bushs en Blairs, worden ondertussen veilig buiten schot gelaten; de gruweldaden van de terroristen verschaffen hen zelfs het perfecte voorwendsel om hun volgende militaire avontuur te lanceren, net zoals ze dat in Afghanistan en Irak deden in het kielzog van ‘11 september’.

Dit is allemaal volgens de logica van de imperialistische oorlog: oorlogen die in het belang van de kapitalistische klasse worden gevoerd, oorlogen omwille van de heerschappij over de planeet. De grote meerderheid van de slachtoffers in deze oorlogen zijn de uitgebuiten, de onderdrukten, de loonslaven van het kapitaal. De logica van de imperialistische oorlog wakkert nationale en raciale haat aan, verklaart hele volkeren tot ‘de vijand’ die moet worden beledigd, aangevallen en uitgeroeid. Zij zet de ene arbeider op tegen de andere en maakt het voor hen onmogelijk om hun gezamenlijke belangen te verdedigen. Erger nog, zij roept de arbeiders op om zich achter de nationale vlag en de nationale staat te scharen, om gewillig de oorlog in te marcheren ter verdediging van belangen die niet de hunne zijn, maar van hun uitbuiters.

In zijn verklaring over de bomaanslagen in Londen tijdens de bijeenkomst van de rijken en machtigen op de G8-top zei Blair: “Het is belangrijk dat degenen die terrorisme uitoefenen zich realiseren dat onze vastberadenheid om onze waarden en levenswijze te verdedigen groter is dan hun vastberadenheid om dood en verderf te zaaien onder onschuldige mensen.”

Alle solidariteitsverklaringen van de ‘wereldleiders’ met de slachtoffers van de aanslagen in Londen zijn pure huichelarij. Dit zijn de leiders van een maatschappelijk systeem dat in de loop van de afgelopen eeuw tientallen miljoenen mensen vernietigd heeft in twee barbaarse wereldoorlogen en in talloze andere conflicten, van Korea tot de Golf, van Vietnam tot Palestina. En in tegenstelling tot de illusies die Geldoff, Bono en de rest uitventen zijn het de leiders van een systeem dat van nature niet in staat is om ‘de armoede af te schaffen’, maar dat honderden miljoenen mensen tot steeds meer ellende veroordeelt, en dat omwille van de winsten de planeet vergiftigt. De solidariteit die de wereldleiders willen is een valse solidariteit. Het is de nationale eenheid tussen de klassen die hen in staat zal stellen om in de toekomst nieuwe oorlogen te ontketenen. De enige werkelijke solidariteit is de internationale solidariteit van de arbeidersklasse, gebaseerd op de gezamenlijke belangen die de uitgebuiten in ieder land gemeen hebben. Een solidariteit die dwars door alle raciale en religieuze verdelingen heen snijdt, en die de enige kracht vormt die in staat is om tegen de kapitalistische logica van militarisme en oorlog op te treden.

De geschiedenis heeft de macht van een dergelijke solidariteit aangetoond: in 1917-1918, toen muiterijen en revoluties in Rusland en Duitsland een eind maakten aan de slachtpartij van de Eerste Wereldoorlog. De geschiedenis heeft ook aangetoond welke verschrikkelijke prijs de arbeidersklasse betaalde toen deze solidariteit weer werd vervangen door nationale haat en loyaliteit aan de heersende klasse: de holocaust van de Tweede Wereldoorlog. Vandaag verspreidt het kapitalisme opnieuw oorlog over de hele aardbol. Wanneer we willen verhinderen dat het ons allemaal opslokt in chaos en vernietiging, moeten we alle patriottische ordewoorden van onze heersers verwerpen, moeten we vechten om onze belangen als arbeiders te verdedigen, en moeten we ons verenigen tegen deze stervende maatschappij, die ons niets anders te bieden heeft dan dood en verschrikking op steeds grotere schaal.

7 juli 2005, Internationale Kommunistische Stroming