De „humanitaire“ interventie van de Staten van de NAVO in Libië met het feitelijke doel militaire hulp te bieden aan één partij in een lokale burgeroorlog, heeft alweer laten zien dat er in Noord-Afrika en in het Midden-Oosten geen „revoluties“ zijn. Er is slechts een koppige en bittere strijd om de macht, de winst, de invloed en de controle over oliebronnen en strategische gebieden.

Grote ontevredenheid en sociaal-economische protesten van de werkende massa’s in het gebied die door de economische wereldcrisis (aanvallen op de levensomstandigheden van arbeiders, verhoging van de werkloosheid en armoede, verspreiding van de precaire arbeid) worden teweeg gebracht, worden door politieke oppositiegroepen gebruikt om staatsgrepen te plegen, waarbij zij de tirannie van de corrupte en seniele dictators omverwerpen en zichzelf in hun plaats verheffen. Door de werklozen, de arbeiders en de armen als kanonnenvoer te mobiliseren, leiden de ontevreden facties van de heersende klasse hen van hun sociale en economische eisen af door hen „democratie“ en „verandering“ te beloven. In werkelijkheid zal het aan de macht komen van dit ranzige blok van „gewone parlementsleden“ van de heersende elite, liberalen en religieuze fundamentalisten, de arbeiders geen veranderingen ten goede brengen. Wij kennen de gevolgen van de overwinning van de liberalen maar al te goed: nieuwe privatiseringen, versterking van marktchaos, de opkomst van nieuwe miljardairs en verdere verergering van de armoede, het lijden en de ellende van de onderdrukten en de armen. De overwinning van de godsdienstige fundamentalisten zou betekenen: toename van de reactie door de geestelijkheid, de genadeloze onderdrukking van vrouwen en minderheden, en het onvermijdelijke afglijden naar een nieuwe Arabisch-Israëlische oorlog, waarvan de ontberingen opnieuw op de schouders van de werkende massa’s zouden worden gelegd. Maar zelfs in „ideale“ optie van de vestiging van representatieve democratische regimes in de landen van Noord-Afrika en het Midden-Oosten, zullen de werkende mensen helemaal niets winnen. De arbeider, die bereid is om zijn leven voor de „democratie“ in de waagschaal te stellen – is als een slaaf, die zweert te zullen sterven voor zijn “recht” zijn slavenhouder te kiezen. De representatieve democratie is geen druppel menselijk bloed waard.

In de strijd om de macht die nu in dit gebied losbarst, kiezen de Europese NAVO-staten en de Verenigde Staten zelfs openlijker de kant van de politieke oppositiegroepen in de hoop dat de overwinning van deze krachten en het „democratiserings“-model van politieke overheersing hen nieuwe winsten en voorrechten zullen brengen. Met hun steun aan de „democratie“ in Tunesië en Egypte hopen zij hun invloed daar te versterken, hun kapitalistische „ investeerders“ te bevrijden van de corruptie van de dictators en mee te kunnen doen met de opkomende privatisering van rijkdom van de heersende clans. Door de liberale, de monarchistische en de godsdienstig-fundamentalistische oppositie in Libië te helpen, die samenwerkt met een aantal hogere ambtenaren van het Ghadaffi-regime, hopen zij controle over de rijke oliereserves te krijgen. Samen met hen nemen sommige Arabische staten deel aan de strijd om invloed te verwerven, waarbij zij voor het gebied hun eigen ambities hebben.
De toekomstige machten gaan alweer met bommen en granaten te werk om het leven van mensen te “redden” en hen van dictaturen te “bevrijden”, door mensen te doden. De regeringen van de Westeuropese landen en de V.S. zijn leugenachtig en schijnheilig: gisteren hielpen zij dictators, koesterden zij hen en verkochten ze hen wapens. Vandaag eisen zij de dictators te vertrekken, „want zij luisteren naar de eisen van het volk”,  maar zij aarzelen niet om de protesten van het volk in „hun eigen“ landen te onderdrukken en haar eisen volledig te negeren. Wanneer de overgrote meerderheid van inwoners van Frankrijk of Groot-Brittannië, Griekenland of Spanje, Portugal of Ierland zeggen dat zij de overheidssteun aan banken en ondernemingen niet uit hun zak willen betalen, en eisen dat van de bezuinigingsmaatregelen, het asociale pensioen- en de arbeidshervormingen wordt afgezien, dan geven de autoriteiten hen als antwoord dat de democratie „niet door straat wordt geregeerd“.

Een „humanitaire“ interventie biedt de heersers van Westelijk Europa en de Verenigde Staten de grote kans om de bevolking van landen in hun macht van de gevolgen van de werkelijke crisis af te leiden. De korte gewonnen oorlog om „het volk en de democratie te redden“ is bedoeld om ervoor te zorgen dat de Europese en Noordamerikaanse arbeiders het a-sociale beleid van de regeringen en de kapitalisten vergeten en opnieuw trots worden op hun „menselijke “ en „eerlijke“ heersers in de volgende uitgave van de „heilige alliantie ” tussen de onderdrukkers en onderdrukten.
Wij roepen de arbeiders van de wereld op niet toe geven aan een „ democratisch” en „humanitair“ bedrog en fel verzet te plegen tegen een nieuwe escalatie van kapitalistische barbarij in Noord-Afrika en het Midden-Oosten.

Als wij onze stem voor de onderdrukte en uitgebuite armen in het gebied, over duizenden kilometers lange afstanden en taalbarrières konden verheffen, dan zouden wij hen aansporen om terug te keren naar de oorspronkelijke sociale en economische motieven en de thema’s van hun protest, om in opstand te komen, om verder te gaan met stakingen en demonstraties tegen lage lonen, hoge prijzen en werkloosheid, voor sociale bevrijding – maar zich niet in te laten met politieke spelletjes van een machtsstrijd tussen verschillende facties van de  heersende klassen.

Wij nodigen de arbeiders van Europa en Amerika uit om de straat op te gaan om te protesteren tegen de nieuwe „humanitaire“ oorlog die in het belang is van staten en kapitalisten. Wij roepen de afdelingen van de Internationale Arbeidersassociatie (IAA/AIT) op om hun internationalistische en anti-militaristische agitatie te verhogen en demonstraties en stakingen tegen de oorlog te beginnen .

WEG MET DE OORLOG!
WEG MET ALLE STATEN EN LEGERS!
GEEN ENKELE DRUPPEL BLOED VOOR DICTATUUR OF DEMOCRATIE!
NEE TEGEN ALLE REGERINGEN EN „OPPOSITIES“!
VOOR SOLIDARITEIT MET DE STRIJD VAN HET WERKENDE VOLK VOOR SOCIALE BEVRIJDING.
LANG LEVE HET ALGEMENE ZELFBEHEER VAN DE ARBEIDERS!

Bond van revolutionaire anarcho-syndicalisten KRAS,
Sectie van de IWA/AIT/IAA in Rusland

(Dit pamflet is ook te vinden op de website van ASB)