We publiceren hier de boodschap die de groep Internasyonalismo uit de Filippijnen naar het Zeventiende Internationale Congres van de IKS heeft gestuurd. Een delegatie van deze groep was op het Congres uitgenodigd, maar kon daar om diverse materiële redenen jammer genoeg niet aanwezig zijn. De kameraden staan sinds een jaar in contact met de IKS en hebben het op zich genomen om de aanwezigheid van de Kommunistische Linkerzijde op de Filippijnen te ontwikkelen, dit in bijzonder moeilijke materiële omstandigheden. Dankzij hun inspanningen heeft de IKS een website kunnen opzetten in het Filipino. Onze lezers kunnen de discussies van de kameraden volgen en eraan deelnemen op hun blog (in Filipino en Engels). Het Congres heeft deze boodschap krachtig verwelkomd. Ze is niet alleen een uitdrukking van internationale kommunistische solidariteit met de IKS en met de andere groepen die op het Congres aanwezig waren. Ze heeft ook een belangrijke bijdrage aan de debatten van het Congres geleverd, vooral over de wijze waarop de vakbondskwestie zich in landen zoals de Filippijnen stelt, en over de kwestie van de ontwikkeling van China als imperialistische mogendheid in het Oosten.

Kameraden,

[...] Sinds bijna 100 jaar hebben de arbeiders in de Filippijnen niets meer gehoord met over de standpunten van de Kommunistische Linkerzijde. De revolutionairen hadden zelfs niet de mogelijkheid ze te lezen en te bestuderen, vooral in de jaren 1920 en 1930. We zullen nu, hoewel we met zeer weinig internationalistische kommunisten zijn op de Filippijnen, ons best doen om met deze tekst bij te dragen aan de collectieve debatten en discussies op het Congres van de IKS. Wij hebben drie ontwerpdocumenten voor het Zeventiende Congres bestudeerd en bediscussieerd. Mogen wij het volgende aan het Congres voorstellen?
In het algemeen zijn we akkoord gegaan met de standpunten en de inhoud van de drie ontwerpdocumenten: het ontwerp-rapport over de klassenstrijd, het rapport over de ontwikkeling van de crisis van het kapitalisme, het rapport over de imperialistische conflicten. Deze documenten zijn gebaseerd op het internationalisme en op de huidige dynamiek van het systeem in ontbinding en op de klassenstrijd, als ook op de tussenkomsten vandaag van de revolutionaire minderheden op internationale schaal. Ze zijn in overeenstemming met de historisch-materialistische methode van het marxisme.

Het ontwerp-rapport over de klassenstrijd

“Dat met de huidige ontwikkeling van de tegenstellingen de meest kritische kwestie voor de mensheid het uitkristalliseren is van een klassenbewustzijn. voldoende voor het opkomen van het kommunistisch perspectief” en “het historisch belang van het verschijnen van een nieuwe generatie revolutionairen” (Rapport over de klassenstrijd voor het Zeventiende Internationale Congres). In het geheel genomen zijn wij ermee akkoord dat de klassesolidariteit de belangrijkste zaak is voor ons als revolutionairen. De rijping van het klassenbewustzijn kan afgemeten worden aan het niveau van de klassesolidariteit omdat deze de concrete uitdrukking is van de zelforganisatie en de onafhankelijke beweging van het proletariaat [...].
Het belangrijkste is vandaag om de wegen van de klassesolidariteit te zoeken om zich te verheffen op de basis van het internationalisme en van een onafhankelijke klassebeweging. Maar we stellen aan het Congres voor om het volgende te benadrukken:
1. De reactionaire aard van de vakbonden in het kapitalisme in verval zou de echte ontwikkeling van solidariteit op internationaal vlak kunnen tegenhouden. In de ontwikkelde landen hebben de vakbonden (van links en rechts) hun ware aard aan de ogen van de arbeiders blootgesteld; daar waar het kapitalisme zwakker is, vormen de linkse vakbonden nog sterke misleidingen voor de arbeiders omdat de kapitalistische bazen meestal tegen vakbonden zijn. Voor deze arbeiders zijn de ultralinkse vakbonden uitdrukkingen van de inzet voor en de verdediging van de arbeidersbelangen, ook al stelt een groeiend deel van de klasse zich vragen over de beloften en resultaten van die ultra-linkse vakbonden.
In perioden van massale strijd, wanneer de algemene vergaderingen de geschikte vorm zijn van de klasseorganisatie, betekent het openstellen van die vergaderingen voor de vakbonden uit solidariteit dat de onafhankelijke strijd van de klasse in gevaar gebracht wordt en het risico nemen dat die vergaderingen omgevormd worden tot instrumenten van de vakbonden, dan wel het slachtoffer worden van de conflicten tussen de vakbonden van de verschillende ultra-linkse organisaties.
De massale arbeidersstrijd in de Filippijnen in de jaren 1970 tot 1980 werd niet geleid door vakbonden, maar door arbeidersallianties die in de strijd gevormd werden. Die allianties waren samengesteld uit vakbonds- en niet-vakbondsarbeiders, met steun van de middenklassen. De vakbonden werkten met de allianties, maar ze waren niet doorslaggevend. De niet-vakbondsarbeiders waren doorslaggevend, omdat zij de meerderheid vormden in de allianties.
Maar de vakbonden, geleid door de ultra-linksen, organiseerden de niet-vakbondsarbeiders uit de allianties, waardoor hun aanhang in het verloop van enkele jaren sterk toenam. Gedurende de volgende golf van strijd in het midden van de jaren 1980, en tot op  heden, werden de allianties ofwel omgevormd tot vakbondsfederaties ofwel onder controle van de vakbonden geplaatst.
2. We moeten benadrukken dat, hand in hand met het zoeken naar klassesolidariteit, er een waakzaamheid en een geschikt verzet aan de dag gelegd moet worden tegen alle manoeuvres en sabotage door de vakbonden in de arbeidersvergaderingen om de veralgemening van de strijd niet te laten ontsporen, in het bijzonder in een situatie zoals die op de Filippijnen, waar het sektarisme en de concurrentie binnen de verschillende vakbondsfederaties en ultra-linkse organisaties zeer sterk is.
3. Bij het zoeken naar klassesolidariteit moeten de grote arbeidersmassa’s ook gewaarschuwd worden tegen de gevaren van het syndicalisme als geheel, net zoals we de arbeiders steeds waarschuwen voor de gevaren van elke vorm van reformisme en ultra-links.

Het rapport over de ontwikkeling van de crisis van het kapitalisme

Wij zijn het volledig eens met de analyse van de ontwikkeling van de crisis van het kapitalisme. Niettemin willen we graag de volgende punten benadrukken:
1. De toename van de uitbesteding is ook een uiting van de crisis in de ontwikkelde kapitalistische landen, vooral de Verenigde Staten. Deze outsourcing industrie huurt honderdduizenden jonge arbeiders in, op de Filippijnen alsook in India. Bijna al die arbeiders hebben tijdelijke contracten of hebben onzekere jobs en werken lange uren.
2. China dringt ook in de Filippijnse economie binnen, maar we zijn nog bezig om informatie te verzamelen over de omvang ervan en of China een fractie van de heersende klasse in de Filippijnen steunt om te rivaliseren met de controlepolitiek van de Verenigde Staten.
De RTW’s die in China gefabriceerd worden, de microchips en zelfs een spoorwegproject van miljarden dollars komen het land binnen. Talrijke grote Filippijns-Chinese bedrijven investeren in China en veel regeringsverantwoordelijken, van lokaal tot nationaal niveau, gaan naar China voor de markt. Veel van deze officiëlen beschouwen China als een na te volgen ontwikkelingsmodel.
Het Amerikaans imperialisme is zich hiervan duidelijk bewust en oefent druk uit op de regering Arroyo over deze kwestie.

Het rapport over de imperialistische conflicten

Dit rapport is veelomvattend en gedetailleerd. Wij zijn ermee akkoord dat de chaos en de barbarij vandaag met de dag erger worden, maar dat het vermogen van het wereldproletariaat nog niet voldoende is om ze tegen te houden en om het internationaal kapitalisme weg te vagen. Bijgevolg is het voor de Kommunistische Linkerzijde in de gehele wereld dringend nodig meer inspanningen te ontplooien voor haar tussenkomst in de proletarische gevechten. Met al deze rapporten is er vandaag een dringende behoefte voor alle internationalistische kommunisten ter wereld om hun activiteiten en tussenkomsten op wereldvlak te coördineren. Het proletariaat zal het verzamelen van zijn krachten en het verhogen van zijn klassenbewustzijn alleen kunnen versnellen door de gezamenlijke inspanningen van de revolutionaire minderheden over de hele wereld. Bijgevolg is het sektarisme bij de andere organisaties van de Kommunistische Linkerzijde bijzonder schadelijk voor het wereldproletariaat in de strijd tegen zijn machtige klassenvijand [...].
Voor het succes van het XVII Internationale Congres van de IKS.

Internasyonalismo / 21.05.2007