Het verval van het kapitalisme heeft de ontbinding van al zijn morele waarden en een vergaande aantasting van alle menselijke verhoudingen versterkt.

De proletarische revolutie zal nieuwe verhoudingen voortbrengen op alle gebieden van het leven, maar het is verkeerd te denken dat men hiertoe kan bijdragen door specifieke strijd te organiseren rond deelproblemen zoals het racisme, de situatie van de vrouw, de vervuiling van het milieu, de seksualiteit of andere aspecten van het dagelijks leven.

De strijd tegen de economische grondslagen van het systeem omvat de strijd tegen de aspecten van de bovenbouw van de kapitalistische maatschappij, maar het omgekeerde is onjuist.

Juist door hun inhoud neigt de ‘deelstrijd’, in plaats van de zelfstandigheid van de klasse te bevorderen, er integendeel toe deze op te lossen in de verwarring van specifieke of krachteloze categorieën (ras, geslacht, jongeren) die geheel machteloos staan tegenover de geschiedenis. Daarom hebben regeringen en burgerlijke politieke partijen geleerd om zich de deelstrijd toe te eigenen en doelmatig te hanteren ter handhaving van de sociale orde.