Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe meer gruweldaden zich opstapelen, hoe meer woorden tekortschieten om het dodenkamp in de open lucht dat Gaza is te beschrijven. Na het bloedbad dat op 7 oktober 2023 door Hamas werd aangericht, heeft de Israëlische reactie alle niveaus van barbaarsheid overtroffen. De meeste van de meer dan 50.000 doden als gevolg van de bombardementen en invallen van de IDF zijn burgers, kinderen, weerloze proletariërs. Het Israëlische leger richt zich opzettelijk op groepen burgers en vitale infrastructuur, waaronder gezondheidsfaciliteiten, en dwingt de bevolking om van de ene kant van de gigantische gevangenis van Gaza naar de andere te trekken, waarbij ze alles wat ze bezitten achterlaten in een wanhopige poging om in leven te blijven. Als meester van de grenzen van de enclave hongert Israël de bevolking op cynische wijze uit door de water- en voedselvoorziening te beperken, verhindert het de toegang van medicijnen en medische apparatuur die essentieel zijn voor de behandeling van tienduizenden gewonden en vernietigt het methodisch alles wat daar is gebouwd in een orgie van geweld.

De ‘grote westerse democratieën’ geven een reeks afschuwelijke verklaringen uit als reactie op de gruweldaden. Ze gebruiken steeds hardere woorden tegen de Israëlische regering, maar ondernemen geen actie, zoals het stoppen van wapen- en munitie leveringen, om het bloedvergieten te stoppen. Dit zijn alleen maar kreten van verontwaardiging, en terecht! Van de bloedbaden in Irak, Afghanistan en Vietnam tot de fosforbombardementen op de Duitse steden Dresden en Hamburg en de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, de westerse landen, zoals alle landen ter wereld, zijn nooit teruggeschrokken voor de meest gruwelijke bloedbaden om hun smerige belangen te bevorderen. De verjaardag van 8 mei 1945, die met veel pracht en praal wordt gevierd als de "overwinning op de barbarij van de nazi's", geeft uitdrukking aan de hypocrisie van de leiders van deze democratische machten die bereid zijn om de voortdurende genocide te accepteren, altijd bereid om hun toevlucht te nemen tot leugens en geheugenverlies om het feit te verbergen dat hun eigen handen besmeurd zijn met het bloed van de slachtoffers van koloniale massamoorden en twee wereldoorlogen.

Achter de genocide in gaza: de barbarij van het kapitalisme

Deze door beide partijen ontketende barbarij is, ook al is ze asymmetrisch, overal ter wereld aan het werk te zien: in Syrië en Libanon, Soedan en Jemen, India en Pakistan, Oekraïne en Congo. Toegegeven, de bloedbaden in Gaza hebben hun wortels in 75 jaar confrontatie tussen de Israëlische en Palestijnse bourgeoisie en imperialistische inmenging in het Midden-Oosten, maar ze zijn gebaseerd op een gemeenschappelijke oorsprong die door alle conflicten wordt gedeeld, duidelijk verklaard door Rosa Luxemburg en Lenin aan het begin van de 20e eeuw: met het binnentreden van het kapitalisme in zijn fase van historisch verval, begon het tijdperk van “imperialisme, de hoogste fase van het kapitalisme”. Alle kapitalistische staten moeten nu hun belangen verdedigen ten koste van hun internationale concurrenten. Geen enkele staat kan aan deze logica ontsnappen. Omdat geen enkele staat het kan opgeven om zijn plaats op de wereldmarkt te verdedigen, zijn alle middelen toegestaan, zelfs de meest verachtelijke, barbaarse en weerzinwekkende. De huidige periode, de laatste fase van de afbraak van het systeem, accentueert alleen maar de escalatie van barbaarsheid. Vijfendertig jaar geleden schreven we al in onze Stellingen over Ontbinding dat we steeds meer “de ontwikkeling van terrorisme of gijzeling als oorlogsmethoden tussen staten zien, ten nadele van de ‘wetten’ die het kapitalisme in het verleden heeft ingesteld om de conflicten tussen de verschillende heersende klassen te ‘reguleren’”. In Gaza gebruikt Hamas gijzelaars als menselijke schilden om te proberen de Israëlische militaire reactie tegen te houden, terwijl het Israëlische leger de twee miljoen inwoners van de Gazastrook gebruikt als onderhandelingstroef met zijn Palestijnse vijand. Beide partijen gebruiken bedreigingen tegen burgers in hun strijd tegen hun vijand.

Door de toenemende politieke versplintering van de burgerlijke facties wordt een beleid gericht op de coherente verdediging van de belangen van de staat steeds moeilijker, zo niet onmogelijk. Dit fenomeen, dat in alle landen bestaat, wordt weerspiegeld in een algemeen beleid van ieder voor zich dat wordt gevoerd door een groot deel van het politieke apparaat van de bourgeoisie [1]. Deze ieder voor zich houding wordt in Israël weerspiegeld door het feit dat Netanyahu, in zijn wanhopige strijd om politiek te overleven, een ongeleid projectiel is geworden voor de Amerikaanse peetvader, aan het hoofd van een regering waarin onverantwoordelijke extreemrechtse zionistische facties zitten die hun intentie om een ‘definitieve oplossing’ voor het Palestijnse probleem te implementeren niet langer verbergen, een regering die niet eens meer pretendeert rekening te houden met de levens van gijzelaars die door Hamas worden vastgehouden of die van Palestijnse burgers, zowel op de Westelijke Jordaanoever als in Gaza. Alles wat overblijft is een nihilistische stormloop naar barbarij, die alleen kan eindigen in de fysieke eliminatie, door massamoord of ballingschap, van alle Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. Dit is fundamenteel dezelfde logica als die van Hamas, die van alle heersende klassen, die allemaal de belichaming zijn van onderdrukking en militarisme: gijzelaars, dood of levend, hebben nog nooit de mensen van Gaza ervan weerhouden om gruwelijke represailles te ondergaan, noch Hamas om misdaden te plegen en zijn eigen onderdrukking uit te oefenen tegen Palestijnen die demonstreren om het bloedbad te stoppen!

Dit is duidelijk de toekomst die het kapitalisme voor ons in petto heeft: de massale afslachting van burgers in oorlogen die niemand sparen, de honger naar pure wraak, de uitroeiing van politieke tegenstanders en vijandelijke facties, de totale vernietiging van hele steden, ziekenhuizen en scholen, de ontwikkeling van totaal irrationele ideologieën gebaseerd op religie, samenzweringstheorieën en wantrouwen tegenover alles en iedereen. Het eindresultaat is de vernietiging van al het georganiseerde leven voor de hele mensheid, en we kunnen nu al zien dat deze kanker die het kapitalisme wegvreet over de hele planeet is uitgezaaid.

Het enige alternatief voor deze destructieve dynamiek is de ontwikkeling van de proletarische strijd tegen de menselijke, economische, sociale en culturele offers die deze in verval rakende maatschappij oplegt. Het proletariaat is de enige klasse wiens perspectief lijnrecht tegenover dat van de bourgeoisie staat. Meer dan ooit ligt de enige toekomst voor de mensheid in de handen van de arbeidersklasse, de enige revolutionaire klasse onder het kapitalisme. Alleen zij is, door haar strijd die geen grenzen kent, in staat om een potentieel verlossend principe te verdedigen: dat van het proletarisch internationalisme. In Gaza en elders, tegenover de steeds talrijker en bloediger wordende imperialistische confrontaties, is er geen kamp, geen strijdende partij om te steunen.

HD, 25 mei 2025 [1] Het aan de macht komen van de Trump-bende in de Verenigde Staten is hier één uitdrukking van, maar we vinden min of meer dezelfde situatie in Zuid-Korea, Argentinië en bijna alle Europese landen.