Ertoe verleid om ‘buitenlanders’ de schuld te geven van alles wat slecht is, variërend van bezuinigingen op de sociale zekerheid tot het in gevaar brengen van kinderen, hebben de deelnemers aan de demonstraties tegen asielzoekers en vluchtelingen in Groot-Brittannië zich gedragen als echte patriotten door te zwaaien met de Union Jack en het kruis van St. George. Het is met name de Engelse vlag die lantaarnpalen siert of op muren en rotondes geschilderd wordt. De betekenis ervan is duidelijk: sommigen van ons hebben het recht om hier te wonen, buitenlanders en/of ‘illegalen’ moeten weg. Een perfecte toepassing van de politiek van de uitbuitende klasse om de uitgebuitenen tegen elkaar op te zetten.

In de VS, waar al niets ontziende massale deportaties plaatsvinden, zwaaien sommigen die het doelwit zijn van dezelfde racistische logica ook met vlaggen. Soms met de Amerikaanse vlag om te laten zien dat immigranten ook patriotten kunnen zijn, soms met de vlag van Mexico of andere Latijns-Amerikaanse landen, omdat veel van de arbeiders die door de ICE-razzia’s worden getroffen, uit die landen vandaan komen.

Het idee dat de uitgebuitenen zelf moeten laten zien dat ze loyaal zijn aan deze of gene nationale vlag is niet nieuw. In 1912 zwaaiden de stakende textielarbeiders van Lawrence in de VS, van wie velen zojuist waren gearriveerde immigranten waren, ook met de Stars and Stripes als reactie op de beschuldiging dat ze on-Amerikaanse, buitenlandse onruststokers waren. Maar de Industrial Workers of the World (IWW), die de staking steunden, aarzelden niet om deze benadering te bekritiseren in een artikel getiteld “The Flag of the Free” (Industrial Worker, 21 maart 1912)[1]:

“De vlag van de vrijheid, onzin! Duizenden stakers in Lawrence en honderden mensen in San Diego zullen hebben ontdekt dat het enige patriottisme dat het kapitalisme erkent, winstpatriottisme – dollarpatriottisme is. En de honderdduizenden die over deze zaken lezen en erover horen, zullen de ware betekenis inzien van de afgodische eerbied voor het stukje stof van de meesters. De vlag is slechts een blinddoek voor de ogen van de arbeiders”.

We kunnen het daarmee alleen maar eens zijn: alle nationale vlaggen zijn de vodden van de meesters! Het is een blinddoek voor onze ogen, die ons verblindt voor de realiteit dat de arbeidersklasse geen land heeft, dat de natie altijd toebehoort aan degenen die de rijkdom, de politieke macht en de krachtigste wapens hebben vergaard. Kortom, aan de heersende klasse. Twee jaar na het artikel zou de IWW hieraan hebben toegevoegd dat de Amerikaanse vlag een middel is om de arbeiders in te lijven voor de slachting van de imperialistische oorlog, naast de Britse Union Jack en de driekleur van Frankrijk of Duitsland.

En daarom zijn revolutionairen tegen alle nationale vlaggen. Niet alleen de vlaggen van de machtigste imperialistische staten, maar ook tegen de vlaggen van de ‘onderdrukte naties’, zoals Oekraïne of Palestina, die zich alleen tegen de overheersing van een bepaalde macht kunnen ‘verzetten’ door zich aan te sluiten bij andere imperialismen. In het geval van Oekraïne zijn dat onder andere de Amerikaanse en West-Europese staten, in het geval van Palestina en Hamas het islamitische regime van Iran.

Tegen alle nationale vlaggen en verdeeldheid, voor de internationale eenheid van de arbeidersklasse!

Amos

[1] Dit artikel werd onder onze aandacht gebracht door een kameraad op het libcom-discussieforum die zichzelf adri noemt. Samen met een andere kameraad, msommer, die zich identificeert als radencommunist, bekritiseerden zij anarchisten in de VS die het zwaaien met Mexicaanse en Palestijnse vlaggen tijdens demonstraties rechtvaardigen omdat deze vlaggen symbool staan voor de strijd tegen onderdrukking, terwijl ze in werkelijkheid een middel zijn om arbeiders te verstrikken in de burgerlijke politiek. De betreffende thread heet Are anarchist organisations in decline?