Hieronder zijn een aantal documenten bijeengebracht die de IKS op verschillende momenten in haar geschiedenis heeft opgesteld: wat hebben tot doel om de programmatische standpunten en de algemene vooruitzichten van onze organisatie samen te vatten. Om het belang van deze documenten te begrijpen is het nuttig om enkele elementen uit de geschiedenis van de IKS naar voren te halen.
 
De IKS werd in januari 1975 opgericht door een aantal politieke groepen die waren ontstaan in de kielzog van de historische heropleving van de arbeidersklasse aan het eind van de jaren 1960 - een wedergeboorte die vooral tot uiting kwam in de algemene staking in Frankrijk in mei 1968, met de ‘Cordobazo’ in Argentinië in 1969, de “Italiaanse hete herfst” van hetzelfde jaar, en de stakingen van de arbeiders aan de Baltische kust in Polen in de winter van 1970-1971. De wereldwijde heropleving van het proletariaat maakte een eind aan vier decennia van contra-revolutie en kondigde een hele periode van klassengevechten aan, die steeds heviger zouden worden met de verscherping van de kapitalistische crisis die hen had veroorzaakt.Hieronder zijn een aantal documenten bijeengebracht die de IKS op verschillende momenten in haar geschiedenis heeft opgesteld: ze hebben tot doel om de programmatische standpunten en de algemene vooruitzichten van onze organisatie samen te vatten. Om het belang van deze documenten te begrijpen is het nuttig om enkele elementen uit de geschiedenis van de IKS naar voren te halen.
 
De IKS werd in januari 1975 opgericht door een aantal politieke groepen die waren ontstaan in de kielzog van de historische heropleving van de arbeidersklasse aan het eind van de jaren 1960 - een wedergeboorte die vooral tot uiting kwam in de algemene staking in Frankrijk in mei 1968, met de ‘Cordobazo’ in Argentinië in 1969, de ‘Italiaanse hete herfst’ van hetzelfde jaar, en de stakingen van de arbeiders aan de Baltische kust in Polen in de winter van 1970-1971. De wereldwijde heropleving van het proletariaat maakte een eind aan vier decennia van contra-revolutie en kondigde een hele periode van klassengevechten aan, die steeds heviger zouden worden met de verscherping van de kapitalistische crisis die hen had veroorzaakt.
 
Het verschijnen van nieuwe groepen, meer of minder informeel of georganiseerd, die probeerden om zich de proletarische klassenstandpunten eigen te maken, was een van de belangrijkste uitdrukkingen van het einde van de periode van contra-revolutie en van het begin van een periode van klassenconfrontaties. Deze groepen moesten, om hun verantwoording op te kunnen nemen, zowel de nieuwe historische periode begrijpen waaruit ze zelf voortkwamen, als de noodzaak inzien om politiek aan te knopen bij de kommunistische fracties uit het verleden die zich hadden losgemaakt van de ontaardende Kommunistische Internationale in de jaren 1920. De groepen die de IKS zouden vormen waren in staat om dit punt te begrijpen. Ze grepen vooral terug op de ervaring en de standpunten van de Gauche Communiste de France, die tussen 1945 en 1952 het tijdschrift Internationalisme uitgaf en waarvan de standpunten ook aan de basis lagen van de groep Internacionalismo in Venezuela in 1964.

In juni 1968, midden in de algemene staking, werd in Frankrijk de groep Révolution Internationale opgericht, met dezelfde standpunten als Internacionalismo; en na een hele reeks van discussies over programmatische vraagstukken, ging zij in 1972 samen met twee andere groepen, die eveneens uit de gebeurtenissen van 1968 waren voortgekomen. Samen vormden zij de latere Franse afdeling van de IKS. De discussies breidden zich uit naar groepen die in andere landen ontstonden, vooral World Revolution in Groot-Brittannië, Internationalism in de Verenigde Staten, Rivoluzione Internazionale in Italië en Accion Proletaria in Spanje. Deze zes groepen, die sterk overeenkomstige platforms hadden, besloten tot de oprichting van één enkele organisatie, de Internationale Kommunistische Stroming, tijdens haar oprichtingsconferentie in januari 1975.

Eén van de taken die deze internationale organisatie op zich nam, bestond uit het uitwerken van een politiek platform dat klassenstandpunten samenvatte en dat de graad van helderheid uitdrukte die was bereikt na zeven jaren debat, overdenking en tussenkomst in de klasse. Dit Platform werd tijdens het Eerste Congres van de IKS in januari 1976 aangenomen en is sindsdien de grondslag voor toetreding tot de organisatie. Dit document dat momenteel de wijzigingen omvat waartoe het Derde, Zevende en Veertiende Congres in 1979, 1987 en 2001 hebben besloten, is hieronder opgenomen. Het is een programmatische tekst die, afgezien van de gebeurtenissen ten tijde van zijn ontstaan en van sommige tijdgebonden formuleringen, geldig blijft voor de hele historische periode van de arbeidersbeweging die aanving met de vervalfase van het kapitalisme, de eerste zegevierende proletarische revolutie in de geschiedenis van Oktober 1917, en de ontaarding van deze revolutie als gevolg van haar internationale isolement. Daarom vond het Eerste Congres van de IKS het nuttig om tegelijk een andere tekst aan te nemen, het Manifest van de IKS, (dat hier na het platform is opgenomen) waarin rekenschap wordt gegeven van de nieuwe historische periode die aanbrak met de heropleving van het wereldproletariaat aan het eind van de jaren 1960.

Dit document, dat nu bijna dertig jaar oud is, verwijst naar feiten die bij de nieuwe generaties weinig bekend zijn. Daarom hebben we het aangevuld, meer nog dan het platform, met een aantal voetnoten. Dat is vooral gedaan omdat aan het einde van de jaren 1980 een gebeurtenis van grote historische betekenis plaatsvond: de ineenstorting van de zogenaamde ‘socialistische’ regimes van Oost-Europa en van het hele blok dat door Rusland werd geleid.

Het is juist deze grote historische gebeurtenis waardoor de IKS, op haar Negende Congres, een nieuw document aannam, het manifest getiteld Kommunistische revolutie of de vernietiging van de mensheid, dat hier volgt op het eerste manifest.

Het manifest van het Negende Congres van de IKS werd aangenomen in de zomer van 1991. Het ontwikkelt de analyse van de IKS over de nieuwe wereldsituatie die is geschapen door de ineenstorting van een heel deel van het kapitalistische systeem - het Oostblok en de stalinistische regimes. Deze gebeurtenis, die twee jaar later werd gevolg door het uitbreken van de Golf-Oorlog en het uiteenvallen van het Westerse Blok, markeerde het begin van een nieuwe fase in de geschiedenis van het kapitalisme. De burgerlijke productiewijze was weggezonken in de laatste fase van haar verval, het stadium van ontbinding. In deze zin vervolledigt en actualiseert deze tekst de andere documenten.

Om hun verantwoordelijkheden tegenover de geweldige inzet van de huidige historische situatie op te nemen, moeten revolutionaire organisaties hun oren naar de werkelijkheid richten. Ze moeten in staat zijn hun analyses aan te passen aan de ontwikkeling van de geschiedenis. Het marxisme is geen dogma, noch een vaststaande theorie gegrondvest op onveranderlijke standpunten; het is in tegendeel een levende theorie. Om te dienen als een doelmatig wapen van de proletarische emancipatiestrijd, moeten theorie en methode van het marxisme voortdurend worden getoetst aan de ontwikkeling van de historische werkelijkheid. Dit is wat IKS met deze documenten voor ogen heeft, terwijl zij tegelijk de kommunistische politieke standpunten  bevestigd, die voor eens en voor altijd door de ervaring van de arbeidersbeweging zijn vastgesteld.

IKS, April 2004.