Sinds begin april verspreidt Covid-19 zich snel over de wereld. Terwijl de situatie in Europa zich enigszins stabiliseert en deze in de Verenigde Staten na een enorme uitbraak van besmettingen, lijkt af te nemen, zijn Latijns-Amerika en het Indiase subcontinent nu in rep en roer. Een and als Chili, waarvan de bevolking massaal was behandeld met Chinese vaccins, wordt getroffen door een explosie van besmettingen.

De onmacht van de regering De Croo om de pandemie effectief aan te pakken bleef schrijnend, met als gevolg duizenden onnodige doden. De woekerende ontbinding, waarvan de Covid-19 crisis niet alleen een uitdrukking maar zelfs een versneller is, pookt het ‘elk voor zich’ voordurend op.  De diverse polieke partijen werken elkaar zodanig tegen dat de bourgeoisie steeds meer moeite heeft om haar politieke apparaat onder controle te houden.

De covidpandemie heeft de wereld gestort in de ernstigste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Bovendien is de economische achteruitgang sinds de jaren 1930 niet meer zo groot geweest.

Voordat de vloedgolf van de Covid-19 crisis de planeet overspoelde, vormden de gevechten van de arbeidersklasse in Frankrijk, Finland, de VS en elders aanwijzingen voor een nieuwe stemming in het proletariaat, voor een onwil om te buigen voor de eisen die een toenemende economische crisis oplegt. In die zin had de pandemie van Covid-19 niet op een slechter moment kunnen komen voor de strijd van de arbeidersklasse. De moeilijkheden waarmee de arbeidersklasse wordt geconfronteerd zijn reëel en diepgaand, en we zullen ze in dit artikel verder onderzoeken. Maar wat in zekere zin opmerkelijk is, is het feit dat, ondanks de alomtegenwoordige angst voor besmetting, ondanks de schijnbare almacht van de kapitalistische staat, de tekenen van strijdwil die we in de winter hebben gezien, niet zomaar zijn verdampt.

Bijna een jaar na de verkiezingen van 26 mei 2019 blijven de politieke partijen maar ruziën over de vorming van een regeringscoalitie en laten het beheer van de ontwikkelingen over aan een regering van lopende zaken. Ondertussen ontspoorden het budget en de overheidsfinanciën en dijt de Covid-19 pandemie uit. Wat is de oorzaak van deze politieke chaos en wat zijn hiervan de gevolgen op het beheer van de crisis in de gezondheidszorg en op het economisch puinruimen daarna?