Kommunistische Linkerzijde

Twee hoofdstromen vertegenwoordigen de traditie van de Kommunistische Linkerzijde, waarvan de verschillende groepen en organisaties werden uitgesloten van de Derde Internationale tijdens de ontaarding na de overwinning van de stalinistische contra-revolutie: de Italiaanse Linkerzijde en de Hollands-Duitse Linkerzijde (ook bekend als de 'radenkommunisten').

Historische continuïteit, een onmisbare en permanente strijd voor de revolutionaire organisaties

De aanleiding voor de publicatie van onderstaand artikel is de uitgave en presentatie van een aantal nummers van Bilan, het Theoretische Bulletin van de Linkse Fractie van de PCI (Italiaanse Communistische Partij) in het Spaans. Centraal in het artikel staat het belang van de historische continuïteit tussen de opeenvolgende revolutionaire organisaties van het proletariaat, zoals die onder meer door Bilan werd verzekerd.

Kritiek van de theorie van de ‘zwakste schakel’ : Het proletariaat van West-Europa in het hart van de klassenstrijd

“Vraag 19: Kan deze revolutie plaatsvinden in één land? Antwoord: Neen. De grootindustrie heeft, alleen al doordat ze de wereldmarkt heeft geschapen, alle volkeren van de aarde, en met name de meest geciviliseerde, zodanig met elkaar verbonden, dat elk volk apart afhankelijk is van wat bij andere volkeren gebeurt.

De internationalistische Kommunistische Linkerzijde in België (I): Verspreide revolutionaire krachten strijden tegen het verraad van de B.W.P.-leiding

Na het verraad van de Tweede Internationale ontstond er in België een internationalistische oppositie tegen de oorlog in drie milieus: a) radicale militanten binnen de Socialistische Jonge Wacht (SJW); b) aanhangers van een humanitair internationalisme; c) revolutionaire syndicalistische kernen.  In het verloop van de oorlog zouden deze stromingen onder invloed van Zimmerwald (1915) en Kienthal (1916) en van de Conferentie van Stockholm (1917) een steeds meer radicale ontwikkeling doormaken. Uiteindelijk stelde deze ontwikkeling hen voor de uitdaging te breken met de sociaaldemocratische ideologie.

Gezamenlijke verklaring van de groepen van de Internationale Kommunistische Linkerzijde over de oorlog in Oekraïne

De terugkeer van de imperialistische slachting in Europa in de oorlog in Oekraïne noodzaakt de organisaties van de Kommunistische Linkerzijde, hoewel gering in aantal en weinig bekend, om hun gemeenschappelijke erfenis van betrokkenheid met de beginselen van het proletarisch internationalisme te verdedigen en een gezamenlijke verklaring uit te geven.

De Februaristaking van 1941 in Nederland

Welk verzet kan de arbeidersklasse plegen tegen de aanvallen van staten of rechtse groepen tegen buitenlanders of afzonderlijke etnische groepen? Op welke grondslag strijdt de arbeidersklasse tegen racistische pogroms – op een nationalistische of op een internationalistische? Over welke middelen beschikt de arbeidersklasse om zich als klasse te weer te stellen tegen dergelijke aanvallen? Hoe komen revolutionairen tussen in zo'n situatie? Dat de arbeidersklasse niet in het minst veroordeeld is tot hulpeloosheid of dadeloos moet toekijken bewijzen de reacties van de arbeiders in Nederland in de winter van 1941, exact 80 jaar geleden.

De vervalsingen van Grenzeloos/SAP om de Kommunistische Linkerzijde in diskrediet te brengen.

De strijd voor de verdediging van de verworvenheden van de Komintern, vooral door de Kommunistische Linkerzijde, wordt in dit artikel nader onder de loep genomen. De aanleiding hiervoor is de publicatie van een artikel op de website van Grenzeloos (Nederland) en SAP (België) met de titel “Vragen zonder antwoord - de Nederlandse en Duitse communistische linkerzijde”. Het betreffende artikel gebruikt de bespreking van het boek “The Dutch and German Communist Left (1900-1968)” als een opstap om de Kommunistische Linkerzijde, de meest konsekwente verdedigers van de kommunistische principes en van het optreden van het proletariaat als zelfstandige klasse, in diskrediet te brengen.

21e Congres van RI: een pijnlijke maar heilzame crisis voor de toekomst van de revolutionaire organisatie

Onlangs heeft de afdeling van IKS in Frankrijk zijn 21e Congres georganiseerd, welke in twee zittingen heeft plaatsgevonden. De eerste, gewijd aan de debatten over de organisatorische problemen van de oudste afdeling van de IKS, heeft plaatsgevonden tijdens onze Buitengewone Internationale Conferentie in mei 2014 (1). De tweede zitting van dit Congres was aan gewijd twee kwesties:

De Communistische linkerzijde en de continuïteit van het marxisme

Hieronder publiceren wij een artikel gepubliceerd in het Russisch in 1998 in Proletarische Tribune. Sinds 1996 werd de IKS uitgenodigd deel te nemen aan een reeks conferenties, oorspronkelijk georganiseerd rond "de erfenis van Leon Trotski" (zie International Review nr.92). Ter gelegenheid van een van deze hebben we met deze tekst een bijdrage gedaan, door onder meer de Russische oppositie tegen de stalinistische ontaarding beter bekend te maken.

Kommunistische linkerzijde en internationalistisch anarchisme (deel III) Welke geest moet het debat animeren?

Deze reeks artikelen heeft tot doel aan te tonen dat de leden van het Linkskommunisme en de internationalistische anarchisten de plicht hebben om het debat aan te gaan en zelfs om samen te werken. De reden hiervan is eenvoudig. Buiten onze meningsverschillen, die soms belangrijk zijn, delen wij wezenlijke revolutionaire standpunten: het internationalisme, de afwijzing van elke samenwerking en van elk compromis met burgerlijke politieke krachten, de verdediging van het beginsel dat ' de arbeiders de strijd zelf in eigen hand moeten nemen’... (1)

Pagina's

Abonneren op RSS - Kommunistische Linkerzijde