De eerste band – met uitzondering van het eerste artikel dat de kommunistische ideeën bekijkt, die vooraf gingen aan de opkomst van het kapitalisme, en afgesloten wordt met de vroegste vormen van proletarisch kommunisme – richt zijn blik voornamelijk op de evolutie van het kommunistische programma in de periode van opkomst van het kapitalisme, toen de kommunistische revolutie nog niet op de historische agenda stond. De titel van de Band is een polemisch antwoord op de veel gehoorde opvatting die, hoewel ze misschien erkent dat het zogenaamde kommunisme van de stalinistische regimes niet precies is wat Marx en de anderen in gedachten hadden, toch de argumenten voor het kommunisme verwerpt met de tegenwerping dat het in theorie een mooi idee mag zijn, maar dat het in de werkelijke wereld nooit kan werken. De marxistische zienswijze echter is dat het kommunisme niet een mooi idee is, in de zin van iets dat bedacht is door goedbedoelende zielen of individuele genieën. Het kommunisme is zeker een theorie, of anders gezegd: het is een beweging die een theoretische dimensie bevat; maar kommunistische theorie komt voort uit de werkelijke praktijk van een revolutionaire maatschappelijke kracht. En centraal bij deze theorie is dat kommunisme, als een vorm van maatschappelijk leven, een noodzakelijkheid wordt op het moment dat het kapitalisme niet langer functioneert, als het in toenemende mate in tegenspraak komt met de menselijke behoeften.

In het zomernummer van 2011 Buiten de Orde is een artikel verschenen van de hand van Jan Bervoets, getiteld: ”Over Bolsjewisme en anarchisme. Een individueel antwoord op een uitnodiging tot een collectieve uitnodiging van de IKS.” In dit zomernummer reageert Jan Bervoets op de driedelige reeks, verschenen in Wereldrevolutie: “Kommunistische linkerzijde en internationalistisch anarchisme”.

De laatste weken waren er bijzonder levendige en intensieve discussies op het IKS-wesiteforum over een tragische gebeurtenis: de bloedige onderdrukking van de opstandelingen van Kronstadt.

90 jaar geleden, in 1921, kwamen arbeiders in opstand tegen de Bolsjewistische Partij en eisten onder meer de teruggave van de reële macht aan de sovjets, zonder de bolsjewistische partij. De Kommunistische Partij nam toen de vreselijke beslissing hen te onderdrukken.

In het eerste deel van dit artikel (in Wereldrevolutie, nr. 101) hebben we duidelijk gemaakt dat het kommunisme niet alleen een oude droom van de mensheid is, of eenvoudig het product van de menselijke wil, maar dat het zich opwerpt als de enige maatschappij die in staat is de tegenstellingen te overwinnen die de kapitalistische maatschappij verstikken. In het tweede deel van dit artikel (Wereldrevolutie, nr. 102) hebben we de argumenten weerlegd van degenen die denken dat de kommunistische samenleving die door Marx gedefinieerd werd niet gerealiseerd kan worden tengevolge van het egoïsme, de honger naar macht en het ‘ieder voor zich’ die aangeboren kenmerken zouden zijn van de zogezegde ‘menselijke aard’. Het derde deel dat we hier publiceren heeft tot doel duidelijk te maken dat het proletariaat de enige klasse in de maatschappij is die in staat is het kapitalisme te vernietigen en het kommunisme op wereldvlak op te bouwen.