Tussenkomsten

De IKS komt zoveel mogelijk tussen in alle aspecten van de klassenstrijd.

Slachtpartijen en oorlogen in Israël, Gaza, Oekraïne, Azerbeidzjan... Het kapitalisme zaait dood en verderf! Hoe kunnen we dit stoppen? (Internationaal pamflet)

“Verschrikking”, “bloedbaden”, “terrorisme”, “oorlogsmisdaden", “humanitaire ramp”, “genocide”... de woorden die op de voorpagina's van de internationale pers staan, spreken boekdelen over de omvang van de barbaarsheid in Gaza.

Balans van de tussenkomst van de IKS in arbeidersstrijd wereldwijd

In tegenstelling tot de linkse organisaties en de opgewonden elementen van de kleinburgerij die het spook van de sociale revolutie zien achter ‘alles wat beweegt’, moeten revolutionairen, om een heldere tussenkomst te kunnen doen, een kompas hebben, een methode die het marxisme hen heeft geleerd, gebaseerd op bijna twee eeuwen aan ervaringen van de geschiedenis van de arbeidersbeweging.

Stakingen en Demonstraties in de Verenigde Staten, Spanje, Griekenland, Frankrijk, ...Hoe onze strijd ontwikkelen en verenigen?

“We moeten zeggen dat het nu genoeg is! Niet alleen wij, maar de hele arbeidersklasse van dit land moet op een gegeven moment zeggen dat genoeg genoeg is” (Littlejohn, onderhoudssupervisor in de geschoolde beroepen in de stansfabriek van Ford in Buffalo, Verenigde Staten).

Verder gaan dan in Mei 1968!

“Genoeg is genoeg!” (Verenigd Koninkrijk). “Geen jaar meer, geen euro minder” (Frankrijk). “Verontwaardiging komt van ver” (Spanje). “Voor ons allemaal” (Duitsland). Al deze leuzen, gescandeerd tijdens de stakingen van de afgelopen maanden over de hele wereld, laten zien hoezeer de huidige strijd van de arbeiders de algemene verslechtering van onze levens- en werkomstandigheden afwijst en tot uitdrukking brengt.

Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Spanje, Duitsland, Mexico, China...Overal dezelfde vraag: Hoe de strijd ontwikkelen? Hoe kunnen we de regeringen terugdringen?

Algemene stakingen en grote demonstraties op 7 maart in Frankrijk, 8 maart in Italië, 11 maart in het Verenigd Koninkrijk. Overal groeit en verspreidt de woede zich.

Hoe samen een massale, verenigde en solidaire beweging ontwikkelen

In het Verenigd Koninkrijk klinkt sinds juni de echo van de kreet, die gaat van staking tot staking:  ‘Enough is enough!’  ‘Genoeg is genoeg!’ Deze massale beweging, die de ‘Zomer van Woede’ werd genoemd, is de ‘Herfst van Woede’ geworden, en vervolgens de ‘Winter van Woede’. Deze stakingsgolf in het Verenigd Koninkrijk is het symbool van de strijdbaarheid van de arbeiders, die zich overal ter wereld ontwikkelt.

Stakingen in de Franse raffinaderijen en elders... Solidariteit in de strijd is de kracht van onze klasse!

Sinds 27 september strijden steeds meer werkers van de olieconcerns Total Energies en Esso-Exxon Mobil. Bij het ter perse gaan zijn zeven van de acht raffinaderijen geblokkeerd. Hun belangrijkste eis is duidelijk: om de stijgende prijzen het hoofd te kunnen bieden, eisen zij een loonsverhoging van 10%.

Het kapitalisme bedreigt de planeet en de mensheid: Alleen de wereldwijde strijd van het proletariaat kan hieraan een einde maken

In de afgelopen maanden zijn er in 270 steden over de hele wereld demonstraties van jongeren geweest die protesteerden tegen de verslechtering van het klimaat en de vernietiging van het milieu.

Confrontaties in Catalonië: Democratie en natie behoren tot het reactionaire verleden! De toekomst behoort toe aan het proletariaat!

In Spanje is het proletariaat nu verstrikt in een valse dodelijke keuze: Spaans nationalisme of Catalaans nationalisme. Nog maar zes jaar geleden, tijdens de Indignados-beweging in 2011, waren de vergaderingen van Madrid tot Barcelona nog niet overwoekerd door patriottische vlaggen. Integendeel! De debatten werden gekenmerkt door een internationaal gevoel, openheid voor de wereld, zorg voor de toekomst van de hele mensheid, de wil om één en dezelfde strijd over de grenzen heen uit te breiden. De huidige gebeurtenissen in Spanje zijn dan ook het teken van een diepgaande achteruitgang van het arbeidersbewustzijn, van terugtrekking, van angst en verdeeldheid. Het is een klap voor het proletariaat in alle landen. Geconfronteerd met deze gevaarlijke dynamiek is het absoluut noodzakelijk om te herbevestigen dat de proletariërs geen vaderland hebben! Spanje noch Catalonië! Arbeiders van alle landen, verenigt u! Dit is wat Acción Prolétaria, de afdeling van de IKS in Spanje, de dag na het referendum van 1 oktober heeft gedaan door het pamflet te verspreiden, waarvan we de vertaling hieronder publiceren.

Inleiding discussiegroep Spartacus:Wat is imperialisme eigenlijk, en in welke context ontstaat het? Waar komt het vandaan?

Onderstaande tekst deed dienst als inleiding voor een discussie op een van de bijeenkomsten van de discussiekring Spartacus te Antwerpen op 11 maart.

 

De Spartacusgroep definieert zich als volgt: “Spartacus is het initiatief van enkele jongeren die bewust momenten willen scheppen van politieke verheldering door verschillende standpunten en visies te confronteren. Wij willen een plek creëren waar vrij gedebatteerd kan worden over geëngageerde onderwerpen. Spartacus moet volgens ons een geëngageerde en militante groep worden en geen academische ‘praatclub’ of plaats van schoolse ‘vorming’. Voor een betere wereld moet je immers strijden. De vraag is echter; “Hoe?”. De zinvolheid van een discussiegroep ligt dan ook voornamelijk in deze vraag, waar de theorie en praktijk samenkomen. Door te discussiëren hopen wij het bewustzijn van onszelf en anderen over onze daden te ontwikkelen. (…)”

 

(https://discussiegroepspartacus.wordpress.com/2012/03/10/inleiding-imperialisme/#more-1234)

 

De inleiding geeft een goed beeld van de ontwikkeling van het begrip imperialisme in de loop der eeuwen, van de antieke tot de kapitalistische maatschappijvormen, wat wij ook op die avond hebben benadrukt.

 

Wat naar ons inzien echter ontbrak is de nadruk die moet gelegd worden op de rol die het imperialisme gaat spelen van zodra het kapitalisme over zijn hoogtepunt van ontwikkeling heen is. Het is vooral Rosa Luxemburg die in het begin van de 20e eeuw de kwestie van de crisis door overproductie gaat verbinden met de algemene tendens tot imperialistische politiek door alle staten en zo de basis legt om er doeltreffend tegen te strijden.

 

R. Luxemburg schreef: “Het moderne imperialisme is (… ) slechts het laatste hoofdstuk van het historisch proces van expansie; het is de periode van universeel verscherpte concurrentie tussen de kapitalistische staten voor het laatste overschotje van niet-kapitalistische gebieden op de wereld. In de eindfase, is de economische en politieke catastrofe evenzeer de intrinsieke normale wijze van bestaan voor het kapitaal als dat het geval was bij de ‘primitieve accumulatie’ van zijn ontwikkelingsstadium (…) de economische expansie van kapitaal in zijn imperialistische fase is onafscheidelijk van de reeks van koloniale veroveringen en Wereldoorlog die wij nu meemaken. (…). In deze zin brengt het imperialisme de catastrofe als een bestaanswijze terug van de periferie van de kapitalistische ontwikkeling naar haar beginpunt. De expansie van kapitaal, (…) dompelt de beschaafde volkeren van Europa nu in een reeks van catastrofen waarvan het uiteindelijke resultaat enkel kan leiden tot het verval van de beschaving of de overgang naar de socialistische productiewijze. In dit opzicht is de houding van het proletariaat ten overstaan van het imperialisme deze van een veralgemeende strijd tegen de overheersing van het kapitaal.” (De Anti-kritiek, R. Luxemburg).

 

(zie ook https://nl.internationalism.org/node/473)

 

Pagina's

Abonneren op RSS - Tussenkomsten