6 mei 2014 

In oktober 2013 vormde zich een nieuwe politieke groep die zichzelf de pompeuze naam gaf: “Internationale Groep van het Linkskommunisme” (IGLK). Deze nieuwe groep verhult haar identiteit: ze is ontstaan uit de fusie tussen 2 elementen van de groep Klasbatalo uit Montreal en elementen van de voorheen zogeheten “Interne Fractie” van de IKS (IFIKS), die vanwege hun, voor een communistische militant, onwaardig gedrag uit de IKS werden uitgesloten

Naast diefstal, laster, chantage, hebben deze elementen de Rubicon overschreden door hun doelbewust verklikkersgedrag, onder meer door van tevoren op internet de datum te publiceren van de Conferentie van onze afdeling in Mexico en door nadrukkelijk de echte initialen te afficheren van één van onze kameraden, voorgesteld als het "hoofd van de IKS". We verwijzen onze nog niet gewaarschuwde lezers naar de artikelen die we toen gepubliceerd hebben in onze pers. 1
 
In een van deze artikelen, “De politiemethoden van de IFIKS”, hebben we duidelijk aangetoond dat deze elementen gratis hun goede en trouwe diensten verlenen aan de burgerlijke staat. Zij verdoen het merendeel van hun tijd met het naarstig in de gaten houden van de website van de IKS, in een poging informatie te verzamelen van alles wat er in onze organisatie gebeurt, en door de meest walgelijke roddels zich eigen te maken en rond te bazuinen, samen gesprokkeld in wandelgangen en op de afvalbelten (en onder meer over het paar Louise/Peter, twee militanten van de IKS, die hen meer dan tien jaar bovenmatig obsedeert en prikkelt!)
 
Kort na dit artikel maakten ze de situatie nog erger door de publicatie van een document van 114 bladzijden, waarin ze talrijke fragmenten overnemen van de interne vergaderingen van ons internationaal centraal orgaan, die zogenaamd de waarheid van hun beschuldigingen tegen IKS moest aantonen. Wat dit document werkelijk aantoont is dat deze individuen niet meer normaal nadenken, volledig verblind zijn door hun haat tegen onze organisatie, en dat ze opzettelijk gevoelige informatie leveren aan de politie, die daardoor alleen maar kan worden geholpen in haar werk.
 
Nauwelijks geboren, laat deze hummel, genaamd “Internationale groep van het Linkskommunisme” zijn oerschreeuw horen door een hysterische propaganda te ontketenen tegen de IKS, waarvan het reclamebord uitgestald op haar website getuigt: "Een nieuw (ultieme?) interne crisis in de IKS!" die natuurlijk gepaard gaat met een “Oproep aan het proletarische kamp en aan de militanten van de IKS”.
 
Al meerdere dagen voert deze “internationale groep” (bestaande uit 4 individuen) een hectische activiteit, stuurt ze brief na brief naar het hele “proletarische milieu”, evenals naar onze militanten en een aantal van onze sympathisanten (waarvan ze de adressen hebben bemachtigd) om hen te redden uit de “klauwen” van een zogenaamde “liquidationistische fractie” (een clan Louise, Peter, Baruch).
 
De oprichters van deze nieuwe groep, twee verklikkers van de ex-IFIKS, hebben zojuist een nieuwe sprong gewaagd in de reeks schanddaden door overduidelijk hun politie-methoden te onthullen, gericht op de vernietiging van de IKS.  Deze opgezette “Internationale groep van het Linkskommunisme” slaat alarm en bazuint het luid uit dat zij in het bezit is van interne bulletins van de IKS. Door met hun oorlogstrofee te pronken en veel kabaal te maken, is de boodschap die deze patente verklikkers proberen door te sluizen heel duidelijk: er is een "mol" in de IKS die hand in hand samenwerkt met de ex-IFIKS!
 
Dit is duidelijk politiewerk, met als enig doel een veralgemeende verdenking, verwarring en tweedracht te zaaien binnen onze organisatie. Dit zijn dezelfde methoden die de GPU, de politieke politie van Stalin, gebruikte om de trotskistische beweging van de jaren 1930, van binnenuit te vernietigen. Dit zijn dezelfde methoden die de leden van de ex-IFIKS (meer bepaald twee van hen, Juan en Jonas, oprichters van de huidige "IGLK") al hadden gebruikt, toen zij in 2001 “speciale” reizen maakten naar meerdere afdelingen van de IKS om geheime vergaderingen te houden en geruchten de wereld in te sturen dat een van onze kameraden ( de“vrouw van het hoofd van de IKS”, volgens hun uitdrukking) een “flik (politieagent)” zou zijn.

Vandaag is diezelfde procedure, in een poging om paniek te zaaien en de IKS van binnenuit te vernietigen, nog verachtelijker: onder het hypocriete voorwendsel “de hand te reiken” aan de militanten van de IKS en ze te redden van de “ontmoediging”, richten deze beroepsverklikkers in werkelijkheid de volgende boodschap tot alle militanten van de IKS: "er zijn een (of meer) verraders onder jullie die ons jullie interne bulletins doorgeeft, maar we geven jullie niet zijn naam want het is aan jullie zelf om dat uit te zoeken!”  
 
Dat is het werkelijke objectief van alle koortsachtige agitatie van deze nieuwe “internationale groep”: eens te meer het gif van achterdocht en wantrouwen in de IKS binnenloodsen in een poging om deze van binnenuit te vernietigen. Het gaat hier wel degelijk om een onderneming van vernietiging, die niet moet onderdoen betreffende perversie aan de methoden van de politieke politie van Stalin of van de Stasi.

Zoals we herhaaldelijk in onze pers in herinnering hebben gebracht, heeft Victor Serge in zijn bekende boek, een referentie in de arbeidersbeweging, "Wat elke revolutionair moet weten over de repressie”, duidelijk aangetoond dat de verspreiding van achterdocht en laster het wapen bij voorkeur is van de burgerlijke staat om de revolutionaire organisaties te vernietigen: “want het vertrouwen in de partij is het cement dat alle revolutionaire krachten bijeen houdt (...) “

De vijanden van de actie, de lafaards, de goed gevestigden, de opportunisten verzamelen graag hun wapens in de riolen!

“Want achterklap en laster zijn geschikte wapens om iemand in diskrediet te brengen. (...) Dit onheil — de verdenking, het wantrouwen van allen tegen allen — kan enkel bezworen worden door een grote wilsinspanning. Iemand zou nooit in den blinde beschuldigd mogen worden, want elke lasterlijke aantijging tegen een propagandist is een troef in de handen van de provocatie. En nooit zou een beschuldiging tegen iemand ingebracht, mogen worden gepubliceerd: ieder keer dat iemand verdacht wordt, zou een jury van kameraden zich moeten uitspreken over het gegronde van de beschuldiging — of van de laster. Dat zijn nu doodgewone voorschriften, die echter met onwrikbare strengheid moeten worden toegepast, indien men de morele gezondheid der organisatie ongeschonden wil bewaren.”

De IKS is de enige revolutionaire organisatie die trouw is gebleven aan deze traditie van de arbeidersbeweging door het principe van de Erejury te verdedigen tegenover de laster: alleen avonturiers, troebele elementen en lafaards willen geen opheldering brengen ten overstaan van een Erejury. 2
 
Victor Serge bevestigt eveneens dat de motieven, die bepaalde militanten ertoe drijven om hun diensten te verlenen aan de repressiekrachten van de burgerlijke staat, niet noodzakelijkerwijs voortkomen uit materiële ellende of uit lafheid: 
 
“Er zijn er, en deze zijn veel gevaarlijker, uit liefhebberij. Avonturiers die in niets geloven, of teleurgestelden in het ideaal dat zij vroeger gediend hebben, ook kerels die belust zijn op de gevaren verbonden aan een samenzwering, of op het ingewikkeld spel waarbij zij iedereen bedriegen. Zulke kunnen talent hebben, en een bijna onontwarbare rol spelen.”. En bij het profiel van de spion en de agent-provocateur vindt men, volgens Victor Serge, onder andere de ex-militant “gekwetst door de partij”.
 
Eenvoudige gekwetste trots, persoonlijke grieven (jaloezie, frustratie, teleurstelling …) kunnen militanten ertoe brengen een ongecontroleerde haat te ontwikkelen tegen de partij (of tegen bepaalde leden die ze als rivalen beschouwen) et hun dienst te verlenen aan de repressiekrachten van de burgerlijke staat.
 
Alle rumoerige “oproepen” van dit officieuze agentschap van de burgerlijke staat, van de “IGKL”, zijn alleen maar oproepen tot een pogrom tegen bepaalde van onze kameraden (wij hebben in onze pers al eens de openlijke bedreigingen aangeklaagd door een lid van de ex-IFIKS, die tegen een van onze militanten had gezegd: “jou, jou zal ik de keel opensnijden!”).
 
Het is helemaal niet toevallig dat deze nieuwe oproep van de verklikkers van de ex-IFIKS onmiddellijk wordt afgelost door een van hun medeplichtigen en “vriend”. Een zekere Pierre Hempel (die een onding publiceert, genre “presse people”, even onverteerbaar als uitzinnig) getiteld “Le Prolétariat Universel”, waarin men dingen kan lezen in de stijl van“Peter en zijn del”. De “del” in kwestie is uiteraard niemand anders dan onze kameraad, die al tien jaar wordt belaagd door de verklikkers en de potentiële liquidators van de ex-IFIKS en hun medeplichtigen.
 
Ziedaar, door welk soort van literatuur (zeer “proletarisch”) vandaag de “oproep” van de zogenaamde 'Internationale Groep van het Linkskommunisme" wordt opgevolgd, die nieuwsgierigheid (en voyeurisme) opwekt van alle aasgieren van het kleinzielige, zogenaamde “proletarische milieu”. Men heeft de vrienden die men verdient! 
 
Maar dat is niet alles. Door te klikken op de links, die worden weergegeven in voetnoot 3, kunnen onze lezers, die werkelijk behoren tot het kamp van de Kommunistische Linkerzijde, een enigszins nauwkeuriger idee krijgen van de stamboom van deze nieuwe “Internationale groep van het Linkskommunisme”: ze wordt al vele jaren gesponsord door een tendens binnen een ander verdacht broeinest van de burgerlijke staat, de NPA (de partij van Olivier Besancenot, die zich presenteert in de verkiezingen en die regelmatig wordt uitgenodigd in de televisiestudio’s).
 
Deze tendens in de NPA maakt vaak opzichtelijke reclame voor ze, op de eerste pagina van haar internetsite! Als een groep van de uiterste linkerzijde van het kapitaal zoveel publiciteit maakt voor de IFIKS en haar nieuwe vermomming (de “IGKL”), bewijst dit vooral dat de bourgeoisie haar trouwe dienaren herkent: ze weet op wie ze kan rekenen in een poging de IKS te vernietigen. Aldus zouden de verklikkers van de "IGKL" het volste recht hebben om een decoratie op te eisen van de staat (uit handen van de Minister van Binnenlandse Zaken natuurlijk), waaraan ze meer uitstekende diensten hebben geleverd dan het merendeel van de met tromgeroffel gelaagde kandidaten.
 
De IKS zal in alle duidelijkheid de lezers informeren over het vervolg van deze affaire. Het is heel goed mogelijk dat we zijn geïnfiltreerd zijn door een (of meer) troebele elementen. Het zou niet de eerste keer zijn en we hebben een lange ervaring met dit soort problemen, op zijn minst sinds de zaak Chénier iemand die in 1981 werd uitgesloten van de IKS en die, een paar maanden later, officieel voor de socialistische partij, toenmalige regeringspartij, werkte. Als dit het geval is, zullen we vanzelfsprekend onze statuten toepassen, zoals we altijd hebben gedaan.
 
Maar we kunnen een andere hypothese niet uitsluiten: dat een van onze computers is gehackt door de politiediensten (die al meer dan 40 jaar toezicht houden op onze activiteiten). En het is niet onmogelijk dat het de politie zelf is (door zich voor te doen als een “mol”, een anonieme militant van de IKS) die bepaalde interne bulletins van de IKS aan de IFIKS heeft doorgegeven omdat zij heel goed weet dat deze verklikkers (en vooral de twee oprichters van deze zogenaamde "IGKL") er onmiddellijk goed gebruik van zouden maken.
 
Dit zou helemaal niet zo verwonderlijk zijn, aangezien de “cowboys” van de IFIKS (die altijd sneller schieten dan hun schaduw!) al in 2004 zich lieten beetnemen door te flirten met een “onbekende” van een stalinistisch broeinest in Argentinië, “burger B” die zich daarvoor had verscholen achter een zogenaamde “Circulo de Comunistas internacionalistas”. Deze puur virtuele "Circulo" had de grote verdienste om grove en verachtelijke leugens te publiceren tegen onze organisatie, leugens die bereidwillig werden overgenomen door de IFIKS. Zodra deze leugens werden ontmanteld, is "burger B" van het toneel verdwenen, en liet de IFIKS achter in ontzetting en verwarring.
 
De IFIKS pretendeert dat "het proletariaat haar politieke organisaties meer dan ooit nodig heeft om zich op de proletarische revolutie te kunnen richten. Een verzwakking van de IKS blijft nog altijd een verzwakking van het proletarische kamp als geheel. En een verzwakking van het proletarische kamp houdt noodzakelijkerwijs een verzwakking in van het proletariaat in de klassenstrijd". Dit is een walgelijke vorm van hypocrisie.

De stalinistische partijen riepen zichzelf uit als de verdedigers van de communistische revolutie terwijl ze de grootste vijanden ervan waren. Laten we ons niets wijs maken: ongeacht het scenario, de aanwezigheid in ons midden van een "mol” van de IFIKS of manipulatie door officiële instanties van de staat, het laatste "koud staaltje" van de IFIKS-IGKL toont duidelijk aan dat ze zich absoluut niet geroepen voelt om de standpunten van de Kommunistische Linkerzijde te verdedigen of zich in te spannen voor de proletarische revolutie. Ze is uit op de vernietiging van de belangrijkste organisatie van de Kommunistische Linkerzijde van het moment. Integendeel, ze is een politie-instantie van de kapitalistische staat, of ze er nu voor vergoed wordt of niet.
 
De IKS heeft zich altijd tegen de aanvallen van haar vijanden verdedigd, onder meer tegen hen die haar willen vernietigen met campagnes van laster en leugens. Ook deze keer zal ze zich niet laten doen. Door de aanval van de klassenvijand zal ze noch worden gedestabiliseerd noch geïntimideerd. In het verleden hebben alle proletarische organisaties te maken gehad met de aanvallen van de burgerlijke staat in een poging hen te vernietigen.

Ze verdedigden zich in alle hevigheid, en zeer vaak hebben deze aanvallen, in plaats van hen te verzwakken, de eenheid en de solidariteit tussen de militanten echter hebben versterkt. De IKS en haar militanten hebben steeds zo gereageerd op de aanvallen en verklikkingen van IFIKS. Ook deze keer hebben alle afdelingen en alle militanten van de IKS zich, zodra de weerzinwekkende “oproep” van de “IGKL” bekend werd, onmiddellijk gemobiliseerd om onze organisatie en onze kameraden, die in dit “oproep” geviseerd werden, met de grootste vastberadenheid te verdedigen.
 
Internationale Kommunistische Stroming, 
04.05.2014

Voetnoten
 

1 “De verdediging van de organisatie: de politiemethoden van de “IFIKS””, “De openbare bijeenkomsten van de IKS verboden voor verklikkers”, en “Laster en verklikking, de twee voedingsbodems van de IFIKS ten opzichte van de IKS.”
 
2 We verwijzen vooral naar ons communiqué van 21 februari 2002 : « De strijd van de revolutionaire organisaties tegen provocatie en laster - Communiqué aan onze lezers
 
3 https://tendanceclaire.npa.free.fr/breve.php?id=655
https://tendanceclaire.npa.free.fr/breve.php?id=2058
https://tendanceclaire.npa.free.fr/breve.php?id=7197